Het elektronisch patiëntendossier

In november kregen wij, “de bewoners van dit adres”, zowaar een brief van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Jammer genoeg had dr. A. Klink de brief niet zelf ondertekend, maar was er gebruik gemaakt van een ingescande handtekening. Dat maakte het toch iets minder persoonlijk. Ook vermoed ik dat Sinterklaas onze namen wèl had geweten.

In de brief werden wij op de hoogte gesteld van de invoering van het landelijk elektronisch patiëntendossier.

Een goede gezondheidszorg in Nederland gaat ons allemaal aan.

Zo. In de eerste zin werden wij meteen subtiel met onze neus op onze eigen verantwoordelijkheid gedrukt. Wij zouden ons eens aan onze verantwoordelijkheid kunnen onttrekken!

(…) Dat betekent dat er zo min mogelijk fouten moeten worden gemaakt.

Zou het streven niet moeten zijn om helemaal geen fouten te maken? ”Er moeten zo min mogelijk fouten worden gemaakt” doet naar mijn smaak iets te veel aan de NS denken. Hoewel op de NS website te lezen is dat de punctualiteit afgelopen kwartaal een recordhoogte bereikte – 94,6% van de treinen kwam op tijd aan volgens de 5 minuten norm –  blijft punctualiteit een heikel punt. Ik ben bijvoorbeeld erg benieuwd hoe het gesteld zou zijn met de punctualiteit zónder een “5 minuten norm”. Het plan om “spoorboekloos” te gaan rijden op de belangrijkste treinverbindingen, omdat er zoveel treinen zullen rijden dat er om de paar minuten wel een trein op het station stopt, verbaast me dan ook niet.

(…) Daarom moeten zorgverleners op elk moment uw relevante medische gegevens kunnen bekijken. Bovendien hoeft u dan niet iedere keer weer uw ziektegeschiedenis te vertellen. Dat voorkomt ergernis. U zult dit misschien herkennen.

Ik heb er helemaal geen bezwaar tegen om mijn “ziektegeschiedenis” nog een keer uiteen te zetten. Sterker nog – in mijn ervaring is dat zeker in een ziekenhuis wel zo verstandig om te doen, zelfs àls die informatie al beschikbaar is. En mocht ik niet meer in staat zijn om het te vertellen omdat ik zwaargewond ben, dan acht ik het niet waarschijnlijk dat de zorgverleners eerst op hun gemak mijn EPD willen raadplegen voor ze actie ondernemen.

Daarom werken we in Nederland aan de invoering van het landelijk elektronisch patiëntendossier, het EPD. Via dit EPD kunnen zorgverleners die u behandelen snel uw actuele medische gegevens opvragen en inzien. Op een veilige en betrouwbare manier.

O ja? Om de een of andere reden plaats ik veel vraagtekens bij die zogenaamde veiligheid en betrouwbaarheid. Ik vind het eigenlijk wel zo veilig als het nu is. In beheer van mijn huisarts.

“De bewoners van dit adres” waren blij te constateren dat zij niets hoefden te doen als zij geen bezwaar hadden tegen het elektronisch uitwisselen van hun gegevens. Wie zwijgt stemt toe – toch?
Ook heel handig voor minister Klink, want hoeveel mensen zouden de moeite nemen de hele brief door te lezen? Bovendien moest het de bezwaar-indieners niet te makkelijk worden gemaakt. Tenslotte zouden zij zonder EPD minder goed kunnen worden behandeld!

Wij tekenden bezwaar aan. Eén bezwaarformulier kregen we cadeau, de andere twee formulieren konden we telefonisch bestellen bij het Informatiepunt BSN (€ 0,10 per minuut) of downloaden via de EPD-website. Manlief en ik vulden allebei een bezwaarformulier in, ondertekenden het en voegden een kopie van een geldig identiteitsbewijs toe.

Voor ons dochtertje van vijf moesten wij èn een kopie van ons eigen identiteitsdocument mee sturen èn een uittreksel uit het geboorteregister (niet ouder dan 3 maanden).

Dat laatste schoot me echt in het verkeerde keelgat. Een uittreksel aanvragen uit het geboorteregister voor € 10,80? Wat verwachtte minister Klink eigenlijk? Dat iedereen die de moeite nam bezwaar aan te tekenen en een geldig legitimatiebewijs van zichzelf mee te sturen vervolgens ook allemaal bezwaarschriften voor kinderen van anderen zou gaan verzenden?

Ik heb in plaats van een uittreksel uit het geboorteregister een kopie bijgevoegd van de pagina in mijn paspoort waarop mijn dochtertje is bijgeschreven èn een kopie van de kennisgeving van haar sofinummer – tegenwoordig BSN – van de belastingdienst.

Tot nu toe hebben we geen van drieën de beloofde schriftelijke bevestiging van ons bezwaar ontvangen. Tja, dat zat er wel in. We zijn vergeten op onze bezwaarschriften een deadline voor de schriftelijke bevestiging te vermelden. Bezwaar aantekenen kan overigens nog tot 15 december 2008.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.