Teloorgang van de roe

november/december 2008

“Was het leuk op school?”
“We zijn naar Sinterklaas geweest, bij de stippen!”
“Bij de stippen?”
“Ja! Waar we eerst waren geweest! Met de stíppen.”

Pas na een minuut of tien snap ik wat Bonkje bedoelt met de stippen. In een museum hier vlakbij is letterlijk een wandelroute uitgestippeld. Toen wij er waren in de zomer, had Bonkje de verantwoordelijke taak om ons van stip naar stip te leiden.

Nu is ze met de juf en haar klasgenootjes weer naar het museum geweest
“We moesten heel zachtjes doen.”
“Oh?”
“Ja, want Sinterklaas was een beetje slaperig.”

Ik kan het nog steeds niet helemaal volgen. Misschien komt het mede doordat ik me afvraag of ze geen verschil heeft opgemerkt met de Sinterklaasjournaal-Sint. En of ze het niet vreemd vindt dat hij niet in Het Grote Pietenhuis slaapt.
“Slaperig?”
Tsjongejonge, wat een domme mama ben ik toch. Sinterklaas was natuurlijk zo slaperig omdat hij ’s nachts met zijn trouwe beestje de daken op was geweest!
Bonkje vind het allemaal heel vanzelfsprekend. Er is echter één ding waar ze niet goed over uit kan.
“Sinterklaas zei dat hij geen roe meer had, omdat er alleen nog maar lieve kinderen zijn.”
“Zei Sinterklaas dat?”
“Ja, maar ik vind het wel een beetje gek, want ik ben wel eens stout.”
Ze zegt het een beetje vertwijfeld. Stel je voor dat Sinterklaas denkt dat ze heel lief is, maar er achter komt dat ze toch wel eens stout is, oei!
Gelukkig ben ik inmiddels aardig getraind in improviseren op dit soort momenten.
“Weet je wat ik denk”, zeg ik, “Ik denk dat Sinterklaas bedoelde dat je veel vaker lief bent, dan stout.”

Dat is een verklaring waar Bonkje mee kan leven. Ze knikt instemmend – ja, dát is waar – ze is vaker lief dan stout. Nu kan ze gelukkig met gerust hart haar schoen weer zetten.

Lees hier hoe de naam “Bonkje” is ontstaan