Bonkje is naar een feestje. Gelukkig duurt het nog ruim vier maanden voor wij zelf weer de klos zijn. Ik kan me namelijk nog levendig voor de geest halen hoe haar eerstje verjaardagspartijtje verliep…
*****
Maanden van tevoren is Bonkje er al vol van: als ze vijf wordt mag ze een feestje geven! Eindelijk is het moment daar.
Zodra alle prinsesjes binnen zijn, snijden we de prinsessentaart aan. Ik haal het boekje van prinsesje Annabel tevoorschijn. Een boekje dat ik speciaal voor dit moment heb gekocht. Voordat ik vijf regels heb gelezen, vertellen twee prinsesjes enthousiast met me mee. Bonkjes gezicht betrekt. Zij kent het verhaaltje nog niet en kan niet meedoen. Grote fout van mama. Manlief verdwijnt met een protesterende en hevig snikkende Bonkje naar de gang. “Wel zielig voor Bonkje”, zegt één van de prinsesjes. “Heeft ze niet zo goed geslapen? Want dan moet je soms een beetje huilen”. Ik lees het verhaaltje uit. Na een poosje is Bonkje – met rode randjes om haar ogen – ook weer van de partij. Van nu af aan is het koffiedik kijken. Het ene moment is Bonkje door het dolle heen, het volgende moment kan het zomaar weer mis zijn. Na huilbui acht raken we de tel kwijt.
Gelukkig vermaken de andere zes prinsesjes zich wel. Op een paar kleine akkefietjes na (uiteraard willen alle prinsesjes precies tegelijk met één van de twee roze stiften kleuren) zie ik vooral blije gezichtjes.
Omdat we het voor Bonkje ook nog een beetje leuk willen houden, laten we haar onder het motto “de jarige job mag beginnen” bij een paar spelletjes schandalig voordringen. De andere prinsesjes slikken het als zoete koek.
Na het zoveelste drama bij het aardappelpoepen, houden we onze adem in als Bonkje met een rauw ei op een lepel de tuin doorkruist… maar het gaat goed! Stralend huppelt ze terug naar de anderen. We prijzen haar en de andere prinsesjes uitbundig. Ze hebben hun prinsessendiploma’s echt verdiend.
Als het feestje na tweeënhalf uur is afgelopen, zwaaien we zes tevreden prinsesjes – in zelf ingekleurd prinsessent-shirt – uit.
Nadat we de deur dicht hebben gedaan vallen manlief en ik uitgeteld naast elkaar op de bank.
Het valt idd niet mee op het feestvarken tijdens een feestje happy te houden. Maar goed, het is natuurlijk ook niet niks als je vijf wordt. Waarschijnlijk gaat het dit jaar al heel wat soepeler?
Zoveel emoties bij elkaar voor zo’n kleine meid, volgens mij betert dat met de jaren 😉