Ruilhandel

Het belangrijkste nieuws bij ons thuis in de laatste twee weken van november en de eerste week van december, wordt gebracht door het Sinterklaasjournaal. Elk jaar gaat er van alles mis en proberen de zwarte pieten alles op te lossen zonder dat Sinterklaas er lucht van krijgt. Vaak is de hulp van de kinderen in het land daarbij onmisbaar.

Ook dit jaar is het spannend of het allemaal wel in orde zal komen voor het pakjesavond is.
De stoomboot is onderweg naar Nederland in zwaar weer terecht gekomen, waardoor een heleboel pakjes overboord zijn gewaaid. Gelukkig hebben de zwarte pieten alle pakjes weten te redden door er in roeibootjes achteraan te gaan, maar doordat ze nat waren geworden zagen de papiertjes die om de pakjes heen zaten er niet meer uit. Daarom hebben de pieten de papiertjes er allemaal afgescheurd, maar ja – toen hadden ze geen pakpapier meer. Gelukkig kreeg de hoofdpiet een geweldig idee. Hij vroeg alle kinderen om zélf pakpapiertjes te maken met hun eigen naam erop en die in hun schoen te stoppen, zodat de pieten die papiertjes konden gebruiken om de cadeautjes in te doen. Ook Bonkje ging ijverig aan de slag met stiften en stempels en toverde het ene pakpapiertje na het andere tevoorschijn.

Eind goed al goed? Nee, want het is nog geen pakjesavond en traditiegetrouw móest er dus wel een nieuw probleem ontstaan.
En ja hoor. Samen met Bonkje keek ik naar het Sinterklaasjournaal terwijl Bloem aan mijn borst lag te drinken. In de pakjeskamer waren de pieten druk bezig met het opnieuw inpakken van cadeautjes in prachtige papiertjes. Maar o jee, plotseling waren de cadeautjes op. In de hele pakjeskamer was geen cadeautje meer te bekennen. Alle kinderen hadden zoveel pakpapier gemaakt, dat de pieten teveel cadeautjes in de schoenen hadden gedaan.

‘O oh, hoe moet dat nou?’ – vroeg ik aan Bonkje. ‘Zou je nu helemaal geen cadeautjes meer krijgen op pakjesavond?’
Bonkje keek me even nadenkend aan en zei toen zelfverzekerd:
‘Jawel! Ik ga de hoofdpiet een brief schrijven want ik heb een oplossing bedacht. Ik stop gewoon iets in mijn schoen dat ik niet meer nodig heb en dan geef ik dat aan de zwarte pieten.’
‘Zodat die weer cadeautjes hebben?’
‘Ja!’

Vanavond mocht Bonkje haar schoen weer zetten en voegde ze de daad bij het woord.

beste hof
piet (hoofdpiet) ik
hep (heb) en (een) opl
osin. (oplossing)
vor (voor) de kaado
otes (cadeautjes) as (als) ne (nu?)
nou iedure
en. (iedereen)
die kinderdingunn (kinderdingen)
die zu (ze) niet
mir (meer)

Op dit punt ging het schrijven van de brief wel erg lang duren en moest ze van ons echt naar bed, dus heeft ze het laatste deel aan manlief gedicteerd:

‘… nodig hebben, bijvoorbeeld een schaar, (…)
dan doe je die in je schoen en geef je hem aan de zwarte pieten.’

Ze heeft een potlood waar je een knoop in kunt leggen – en waar nog nooit een punt aan geslepen is – naast het briefje gelegd.

Zie ook: Teloorgang van de roe (Sinterklaas 2008)
Nieuwsgierig hoe de naam Bonkje is ontstaan? Lees dan het eerste Bonkje verhaal

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.