Afgelopen vrijdag viel mijn oog op een ingezonden mededeling – met foto – in het NRC.
Nijgh & Van Ditmar feliciteert (stop) Arnon Grunberg (stop) Constantijn Huygensprijs (stop) Libris Literatuurprijs (stop) De Gouden Uil (stop) Tirza 250.000 exemplaren verkocht (stop)
Gruwel.
Het komt niet vaak voor, maar toen ik dit boek een paar jaar geleden las, ben ik halverwege gestopt. Niet alleen ben ik gestopt, maar – en dat is echt een unicum – ik heb op de eerste pagina ook een dringende boodschap voor mezelf achtergelaten:
Rotboek.
NIET herlezen!
(op de helft gestopt uit kwaadheid)
Het ‘niet’ heb ik dubbel onderstreept. Ik was blijkbaar bang dat ik mezelf anders niet serieus zou nemen. Misschien niet geheel ten onrechte. Het nare is dat ik er niet bij heb geschreven wáár ik dan zo kwaad van werd – en dat ik me dat ook echt niet meer kan herinneren. En het boek staat nog steeds in de kast. Het heeft zelfs onze grootscheepse boekenopruimactie vlak voor de geboorte van Bloem overleefd. Waarom? Omdat het voldeed aan één van mijn criteria om te mogen blijven.
Het was een boek dat me had geraakt. En boeken die me op wat voor manier dan ook hadden geraakt, mochten blijven.
Zo heeft Sophie’s World van Jostein Gaarder de opruiming bijvoorbeeld ook overleefd. Wat een slecht en irritant boek vond ik dat. En het is nog nooit iemand gelukt om me er van te overtuigen dat het wél een goed boek is.
Tirza. Tweehonderdvijftigduizend exemplaren verkocht. Verkocht hoeft natuurlijk niet in te houden ‘gewaardeerd’, maar toch… een poosje geleden hoorde ik een aantal mensen over het boek praten en zij vonden het boek allemaal heel goed. Nu hoeft ook dát niet zoveel te zeggen, ware het niet dat zij een aantal andere boeken die ik wél mooi vond, óók mooi vonden. Dus nu vraag ik me al drie dagen af of al die 249.999 kopers het boek wél goed vonden. En of het wel echt zo erg was. En of ik het nu nog steeds zo ergerniswekkend zou vinden.
Ik heb tenslotte wel eens een boek weggelegd dat ik in eerste instantie ook niks vond – Life of Pi van Yann Martel – om het een aantal maanden later opnieuw te proberen en er opeens zó enthousiast over te zijn dat ik het zelfs anderen cadeau ging doen.
Ik weet nog niet wat uiteindelijk zwaarder zal wegen – mijn bezwering voorin het boek of mijn knagende nieuwsgierigheid. De wanhoop van het in hoofdletters en dubbel onderstreepte woordje ‘niet’ doet vrezen voor het laatste.
Ik ken het boek niet. Ben eigenlijk niet zo van de Nederlandse literatuur. Maar goed: mooi boek lezen: De boekendief! Prachtig, prachtig, prachtig. En ik heb nog heel veel meer boekrecensies op mijn blog staan.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben er zoéén die dit wel een mooi boek vind. Ik schaam me bijna om het te zeggen als ik jou zo lees. Het is een naar boek, dat wel. In die zin klopt het ‘rotboek’ wel. Het beschrijft dingen die je liever niet wilt weten. Maar de schrijfstijl is goed en als je de moed hebt om tot het einde door te zetten is het ook echt een prachtig verhaal. Wel grimmig. Misschien is grimmig niets voor jou? Grimmig en Grunberg… scheelt niet veel.