Zusjes

– Kiekeboe!
– ghrr
– KIEKEBOE!
– ghr krg
– KIEKEBOEOEOE!
– ughri krgigrigri

Bonkje staat bij de box en doet kiekeboe.
Niet zoals wij het doen, heel rustig, maar in de vijfde versnelling – met bijbehorend geluidsniveau.
Bloem kraait van plezier en wiebelt met haar armpjes en beentjes.
Hoera, succes!
Aangemoedigd door Bloems reactie doet Bonkje (stuiter de stuiter) er nóg een schepje bovenop.

– KIEKEBOE KIEKEBOE KIEKEBOEOEOE!!!
– krgighigrhigr aagragrrrr kgrr kughrr
Bloem verslikt zich bijna van het lachen.
Wat heeft Bonkje in retrospectief een saaie babytijd gehad – met alleen maar een papa en mama om op een hele verantwoorde en gezapige manier kiekeboe mee te kunnen spelen. Gelukkig had ze Zoeff nog om naar te kijken – en om stiekem rozijntjes aan te voeren toen ze iets groter was.

Bloem zit op schoot, Bonkje op een bureaustoel die kan draaien voor haar neus.
En draaien doet ze – de stoel valt nog net niet om.
– Leuk hè, Bloem? (draai) Dat vind jij leuk he? (draai) Leuk als je grote (draai) zus zo doet hè? (draai)
– krgighigrhigriii gri kgrrie
– Ja hè Bloem? (draai)
Bloems kleine lijfje schudt op en neer van de pret terwijl Bonkje steeds onstuimiger wordt.

Bonkje en Bloem zitten achterin de auto.
– APFOEOEH!
– ghr krgi
– APFOEOEH!
– ughri krgigrigri
– APFOEOEOEOEOEH!!!
– ughr ieieieie
– APFOEOEOEOEOEOEOEOEH!!!
– Bonkje! Niet zo hard! – krgighigrhigr aagragrrrr kgrr kughrr
– APFOEOEOEOEOEOEOEOEOEOEOEOEH!!!
– Bonkje! – krgighigrhigr aagragrrrr kgrr kughrriiii
Tja, als je zo’n succes hebt bij je kleine zusje, dan valt het ook niet mee om te luisteren naar dat gezeur van je ouders….en Bloem vindt het toch heel leuk? Dus waarom is het nou weer niet goed?!!! Tsssk!

Bloem zit in haar wipstoeltje.
– Ik vind haar zo schattig – ik zou haar het liefst helemaal willen platknuffelen, maar dat doe ik niet, want ze is nog veel te klein.
– Heel goed lieverd.
– Hallo Bloem! Hier is je grote zus! Je grote zus gaat jou een kusje geven!
Bonkje zet haar handen op de wipstoel die meteen flink naar beneden buigt, geeft Bloem een kusje en laat de wipstoel weer los, waarna Bloem bijna gelanceerd wordt – ware het niet dat ze goed vast zit.
– krgighigrhigr aagragrrrr kgrr ie
– Bonkje! Niet zo hard leunen! Kijk nou!
– Ik leun helemaal niet hard!
– Jawel, dat kan ik toch zien.
Boos loopt Bonkje de kamer uit.

Het valt niet mee om grote zus te zijn.
Maar ook niet om ouder te zijn. Het is soms zoeken naar de grens – wat kan je nog toelaten en wanneer moet je ingrijpen voordat er echt een keer ongelukken gebeuren?
Of voordat je echt doof wordt.

Gelukkig is de lucht snel weer geklaard.
Bloem begint te stralen als haar grote zus de kamer weer in komt.
– ie ie ie
Verwachtingsvol trappelt ze met haar beentjes…

Comments

  1. Wat een schatjes samen! Ik zou graag een keer langskomen om het stel samen te bewonderen (maar dan zonder parkeerbon;). Laat maar weten of je dat leuk zou vinden of dat je momenteel te veel om handen hebt.
    Liefs van Petra

  2. Feest der herkenning! Bij ons zijn het dan broertjes in plaats van zusjes. Maar je bechrijft wel twee schatjes moet ik zeggen! Heerlijk om daar zo van te genieten!

  3. Ik wilde het altijd wel, jij doet het: schrijven over je belevenissen. Eerlijk schrijven over je belevenissen. Heel leuk en ontroerend.
    Deze weken lees ik me te pletter, ook op het weblog van Xplore Tanzania, daar zit onze ‘Bloem’ op dit moment. En als ik dan alles gelezen heb, ga ik ‘zappen’.
    Liefs voor Bloem en Bonkje

  4. Wat heerlijk, en zo herkenbaar leuk, die interactie. Hier is het ook erg leuk, het gaat nog wel af en toe mis, want grote broer is wat hardhandg. Maar kleine zus begint aardig van zich af te slaan. Moest laatst zelfs ingrijpen omdat zij hem aan het meppen was met een trein! Ik laat ze nu meestal aanmodderen zolang het niet gevaarlijk is en ze elkaar niet te erg molesteren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.