De linkerhelft van de foto wordt in beslag genomen door de helft van een gezicht en de romp van een man. Hij is gekleed in een gele jas, op het eerste gezicht een soort regenjas; draagt een wit mondkapje, dat met een touwtje of elastiekje achter zijn oor is gehaakt, en een wit mutsje. Onder het mutsje is nog net een stukje bakkebaard zichtbaar, één wenkbrauw en één oog. De bril van de man steekt half over het mondkapje heen.
De andere helft van zijn gezicht gaat schuil achter zijn gehandschoende hand. In die hand houdt hij een in plastic gehuld zilverkleurig apparaatje vast dat nog het meest denken aan een ouderwetse koplamp van een fiets, ware het niet dat er een lang zwart snoer aan vast zit met een knoop erin.
De man houdt de koplamp een paar centimeter boven een donker, donsachtig laagje haar. Het zijn de haartjes van een klein Japans ukkie. Het kindje, in een roze fleecejasje, kijkt opzij. Donkere oogjes onder iets lichtere, hele fijne, wenkbrauwen. Een mooi klein, beetje plat neusje; bolle rode wangetjes en het mondje iets open. Eén opengespreid handje in de lucht.
‘In Nihonmatsu, in het noorden van Japan in de buurt van Fukushima, wordt een baby getest op straling.’ Foto Reuters – luidt het onderschrift in het NRC.
De afgelopen dagen heb ik het nieuws over Japan vol ongeloof gevolgd. Hoeveel rampen achter elkaar kan een mens dragen? Ik zag het ene na het andere beeld van enorme ravage en verwoesting. En ik vond het erg voor de mensen daar. En ik was blij dat we hier geen grote breuklijnen hebben. En dat onze dijken al een halve eeuw standhouden. Maar écht binnenkomen deed het niet. Tot vandaag. Tot deze foto.
Deze foto is raak.
Kippenvel.
Godzijdank liggen mijn dochters prinsheerlijk te slapen. Ver van alle onheil in Japan vandaan.
*****
Op de site van het NRC kon ik de betreffende foto niet vinden, wel vond ik een iets andere uitsnede van de foto (in de breedte in plaats van in de lengte) op de site van The Times. De versie in NRC Handelsblad vind ik nog schrijnender, waarschijnlijk door het contrast van de man in zijn ‘anti-stralingspak’ en het kwetsbare, nietsvermoedende kind – een baby nog maar. Op de website van het NRC stond wel een foto van het AP, Asahi Shimbun, met hetzelfde onderwerp.
Het is verschrikkelijk wat daar gebeurt. Echt heel erg. Ik krijg er een brok van in mijn keel als ik eraan denk.
Vreselijk om heel je hebben en houden te verliezen…om nog maar te zwijgen over al die mensen die gemist worden..