In de winter tel ik altijd af naar het moment waarop de dagen weer gaan lengen. Naar het moment waarop je niet langer ’s ochtends in het donker vertrekt en ’s avonds in het donker weer thuiskomt. Maar soms kan ik die donkere winterdagen plotseling wel waarderen. Bijvoorbeeld als mijn peuterdochter me door haar ogen mee laat kijken naar de wereld.
Donkuh buite
Ja het is nog donker buiten. Kijk, je kunt de maan nog zien. En een ster.
Maan! Maan!
Zon! Tieguig! Maan! Maan!
Ja, je kunt de maan ook nog steeds zien.
Dan gaan we de bocht om.
Maan zoeke! Maan kwijt!
Kan je de maan niet meer vinden?
Maan kwijt, jámmuh, mama!
Dat ken ik wel. Die spanning ook als ze IN DE NACHT (19 uur) naar school mogen voor het kerstfeest…
Wat mij betreft mag het volgende week ook gewoon weer licht ijn buiten hoor, ot een uur of negen…
Ach gossie, de maan kwijt … 🙁
De maan zorgt altijd voor inspiratie…heerlijk 😉
Fijne dagen voor jou en je gezin!
lief. mijne weten hrm altijd te spotten, ze leerden me bijvoorbeeld hoe vaak hij overdag wel niet te zien is…