Ballade van de weegschaal

‘Uit den ouden doosch’: dit liedje schreef ik in mijn theateracademietijd, iets meer dan tien jaar geleden. Ik heb het, uitgedost als weegschaal (en door een medestudent en goede vriend begeleid op de piano) uitgevoerd. Melodie: ‘Le whisky de papa’ – Frida Boccara

Ballade van de weegschaal
Het leven van een weegschaal
is niet makkelijk te dragen
nooit krijg ik eens een compliment
er is altijd iets te klagen
De waarheid spreken is mijn taak
‘t is een schande te verzaken
dus geef ik ze het volle pond
mij zul je nooit zien staken

Refrein
Kilo – pondje – ons
Als ik de waarheid spreek
al is het nog zo’n koe
dan is het huis te klein

Hij eet bergen friet bij zijn ontbijt
en zuipt zich elke avond klem
dan volgt hij snel een wonderkuur
maar oh, wat is het zuur
want ja dan plots staat hij er weer
kijkt ongelovig op mij neer
ik speld hem niets op de mouw
dat is wel wat hij wou

Refrein

Daar is zij weer licht als ‘n veer
kijkt hoopvol op mijn teller neer
dan sprint ze snel naar de wc
(overgeefgeluid; pianist: Gaat het?)
Als ze terugkomt wil ze me
nog altijd niet geloven
ze jankt, vloekt schopt me bont en blauw
‘t is weer niet wat ze wou
Refrein

Ik raak soms wat gedeprimeerd
niemand die mij echt waardeert
ach was ik maar een leugenaar
dan was het niet zo zwaar

Refrein 2x