Potje

Ze deed al eens een plasje in het potje, maar dat was meer per ongeluk. Nu lijkt het kwartje te zijn gevallen. Manlief vertelde dat ze van de week zelf aan had gegeven dat ze op het potje wilde en toen inderdaad een grote plas op het potje had gedaan.

‘Op potje wil ik’ zegt ze, als ik haar luier los maak.
‘Wil je op het potje?’
‘Wil plasje doen op potje.’
‘Dat mag.’
Ik veeg haar billetjes schoon en zet haar op de grond. Op haar blote voetjes trippelt ze naar de badkamer.
‘Daar is ‘t ie!’ – ze pakt het potje op, zet het op de gewenste plaats; stapt er overheen en gaat dan zitten.
‘Daar komt plasje!’
‘Ik hoor het.’
Ze staat op en wijst blij naar haar plasje.
‘Kijk, plasje!’
‘Zo, dat is een mooie plas, knap van jou hoor!’
‘Mooie plas! Van Bloem!’
‘Ja hoor, het is jouw plas.’
‘Samen doortlekken?’
‘Ja – hoho, wacht eventjes, dan tillen we het potje samen op.’
Zo gezegd, zo gedaan. We gieten het plasje in de wc.
Bloem gaat op haar teentjes staan om ook mee te helpen met doortrekken.
Enthousiast zwaait ze haar plasje na.
‘Dag plasje! Tot ziens! Tot morgen!’