Hoe Bloem in het kinderpanel van DierenPark Amersfoort belandde? Niet zomaar, daar ging heel wat aan vooraf…
Toen Lune – Bloems grote zus – klein was, hadden we nog geen auto. Voor uitjes verder van huis waren we dus aangewezen op trein en bus. Doordat we afhankelijk waren van openbaar vervoer, waren we minder flexibel. We zaten vast aan dienstregelingen en waren vaak lang onderweg. Zeker naarmate we vaker moesten overstappen.
Op pad met peuter en hond
Met een klein kind en een hond botsen die dienstregelingen en reistijden geheid met voedingschema’s, slaapjes en uitlaatbeurten. En zeker als je een baby hebt sjouw je je suf door alle extra zooi die je plotseling nodig hebt.
Daarbij kwam in ons geval nog dat dichtstbijzijnde bus niet vaak reed. Daarom begon en eindigde onze tocht meestal met een wandeling van 40-45 minuten naar het treinstation.
Kinderboerderij
Dus om Zoeff uit te laten of om even te ontsnappen aan alle ‘kopjes thee’, ‘boterhammetjes’ en ‘stukjes pizza’ – dankjewel Lune, mmmm lekker hoor! – bleef het meestal bij wandelingen in de buurt. En eindeloos veel bezoekjes aan de kinderboerderij.
Dat was trouwens best leuk, zeker toen Lune eenmaal de leeftijd had waarop ze telkens zo blij met haar plastic theeserviesje in de weer was. Bij de kinderboerderij kon je namelijk voor een habbekrats een blikje met maïs vullen om te voeren aan de konijnen en de geiten. En Lune had een hoge schattigheidsfactor op dat soort momenten.
Maar hoe vaker die blokjes om en bezoekjes aan de kinderboerderij zich herhaalden, hoe beklemmender het begon te voelen. Op een bepaald moment snakte ik ernaar om mijn actieradius weer wat te vergroten.
Lang leve de vrijheid
Toen ik in verwachting was van Bloem, had ik inmiddels een rijbewijs. Mede doordat ik er nogal tegenop zag elke week door weer en wind met een baby in draagzak (en een tas met verschoonspullen) naar Lunes zwemlessen te fietsen, besloten we een (tweedehands) auto te kopen.
Ik voelde me alsof ik de loterij had gewonnen. Wat een luxe, wat een ongelofelijk gevoel van vrijheid! En zo voelt het eigenlijk nog steeds. Wat een genot om niet meer afhankelijk te zijn van bussen die maar 1x per uur rijden of slechte aansluitingen. Om eindelijk ook op plekken te kunnen komen die voorheen onbereikbaar waren doordat er in de wijde omgeving ūberhaupt geen openbaar vervoer is. En wat een tijdswinst! 100 km verderop ‘even op de koffie drinken’ werd opeens een optie. Met openbaar vervoer waren we dan meteen onze hele dag kwijt.
DierenPark Amersfoort
Die nieuwe bewegingsvrijheid zorgde ervoor dat we een abonnement op DierenPark Amersfoort konden nemen. En daar hebben we heel wat uren blij rondgestruind. In tegenstelling tot het boerenerf met zijn kippen, konijnen, varken en geiten, ging dit me niet vervelen. Zeker als er jonge dieren geboren werden was het leuk dat we er regelmatig heen konden en dat we met eigen ogen hun ontwikkeling konden volgen.
Kinderpanel
Omdat ik als oud-abonnee nog steeds mails met het laatste dierennieuws krijg, zag ik in mei dit jaar ook deze oproep:
Nieuw: Kinderpanel!
DierenPark Amersfoort is dé dierentuin voor kinderen. Onze missie is het motiveren van de jongste bezoekers om zich in te zetten voor dieren en natuur. Het enthousiasme van de kinderen inspireert ook ons enorm. Zij zijn de helden van nu en van de toekomst en wij kunnen hun hulp en advies daarom goed gebruiken. Daarom starten wij met het Kinderpanel: het panel dat bestaat uit de jonge helden van het park. Wij zijn op zoek naar leden voor het panel. Wil jouw kind ook helpen ons park nog toffer te maken? Geef jouw kind nu op!
Dat leek Bloem wel wat! Om kans te maken in het panel terecht te komen, vulde ze een formulier in. Ze schreef waarom het haar zo leuk leek mee te doen met het kinderpanel en maakte dit filmpje (dat ik hier mocht delen):
Van tevoren had ik haar gewaarschuwd dat de kans dat ze daadwerkelijk in het panel terecht zou komen, klein was, omdat er waarschijnlijk heel veel kinderen mee wilden doen. Dat risico wilde ze wel nemen.
Begin juni hoorden we dat er inderdaad honderden aanmeldingen binnen waren gekomen, maar dat Bloem één van de kinderen was die was uitgekozen voor het kinderpanel. Superleuk! Toen ze die avond naar bed ging kon ze het nog steeds nauwelijks geloven.
Op de foto met de directeur van de dierentuin
Om het allemaal nog feestelijker te maken én een officieel tintje te geven, mocht Bloem kennismaken met de directeur van de dierentuin en mocht ze samen met haar een certificaat ondertekenen. Daarna volgde een foto bij de olifanten. Op weg daarnaartoe zag Bloem haar kans schoon de di(e)recteur, Astrid Wassenaar, van alles te vragen. Wat vond ze het lastigste wat ze weleens had moeten besluiten, bijvoorbeeld. Ik vond het ook heel leuk, zo’n kijkje achter de schermen.
Straks, bij de bijeenkomsten van het kinderpanel, mag ik er als ouder natuurlijk niet meer de hele tijd bij blijven. Meningen van volwassenen horen ze waarschijnlijk genoeg :-). Stiekem vindt het nieuwsgierige Aagje in mij dat wel jammer, maar ik mag niet klagen: Bloems prijs bestond namelijk ook nog uit een jaarabonnement voor ons hele gezin.
Dus zie je binnenkort een paar geluksvogels rondlopen in DierenPark Amersfoort? Dan weet je dat wij dat zijn.